എന്റെ പ്രാൺ...!

“കുട്ടികളിലെ ബുദ്ധിവികാസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കാണുന്ന ഒരു മാനസിക വ്യതിയാനമാണ് ഓട്ടിസം.
ഇത് കുട്ടികളുടെ ആശയവിനിമയ ശേഷിയെയും സഹവർത്തിത്വ ശേഷിയെയുമാണ് കാര്യമായി ബാധിക്കുന്നത്. പ്രധാനമായും ഓട്ടിസത്തിനു പിന്നിൽ ജനിതക കാരണങളാണ്.
ഏറ്റവും പുതിയ പഠനങ്ങൾ പ്രകാരം 1000 ത്തിൽ 2 പേർക്കെങ്കിലും ഓട്ടിസം ഉണ്ട്.
സവിശേഷമായ ചില പ്രത്യേകതകൾ ഓട്ടിസത്തെ ഒരു മാനസിക വൈകല്യത്തിനേക്കാൾ ഒരു മാനസിക അവസ്ഥയായി കാണാൻ മനശാസ്ത്രജ്ഞരെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.“


**********************************************************************


മുകളിൽ കാണുന്ന അറിവ് ഞാൻ ഗൂഗിളിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ചതാണ്…
അതിനൊരു കാരണവുമുണ്ട്..
പൂർണ്ണമായല്ലെങ്കിലും ഓരോ തരത്തിൽ ഓട്ടിസത്തിന് അടിമപ്പെട്ട കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് പാഠങ്ങൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കുവാനും ഇടപഴകുവാനുമുള്ള അവസരങ്ങൾ ഓരോ വർഷവും ലഭിച്ചിരുന്നു എന്നതു തന്നെ..
അതിൽ നിന്നും തന്നെ വ്യക്തമാവുമല്ലോ..1000ല് 2 പേർ എന്ന വസ്തുത എത്ര നേരാണെന്നുള്ളത്..!

സ്ക്കൂളിലെ ആദ്യ ദിനങ്ങൾ കൊച്ചു കുഞ്ഞുങ്ങളെ പോലെ തന്നെ ഞങ്ങൾക്കും (അദ്ധ്യാപകർക്കും )
വളരെ സന്തോഷത്തോടേയും ആകാംക്ഷയോടുമുള്ള കാത്തിരിപ്പിന്റെ ദിനങ്ങളാണ്..
ആ കുഞ്ഞു പൂക്കളിൽ വിരിഞ്ഞു നിൽക്കും പൂ പുഞ്ചിരി തൊട്ടറിയുമ്പോൾ അറിയാതെ തന്നെ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു പോകാറുണ്ട്,, എത്ര ഭാഗ്യം ചെയ്തിരിയ്ക്കുന്നു ഞങ്ങൾ എന്ന്..!

അങ്ങനെയൊരു തുടക്കം തന്നെയായിരുന്നു കഴിഞ്ഞ വർഷാരംഭവും..
കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഓരോരുത്തരായി കണ്ടും കേട്ടും തൊട്ടും അറിഞ്ഞ് അവരിൽ മുഴുകിയിരിയ്ക്കുന്നതിനിടെയാണ് തറയിൽ മലർന്ന് കിടന്ന് സ്വപ്നങ്ങൾ കെട്ടിപ്പടുക്കുന്ന അവനെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത്..
നമുക്കവനെ പ്രാൺ എന്ന് വിളിയ്ക്കാം..
അവന്റെ പേർ അറിയുമെങ്കിലും അവനെ തറയിൽ നിന്ന് ഉയർത്തി അവനോട് കുശലം ചോദിയ്ക്കുവാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാ ണ് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്,,
അവൻ ചോദിച്ചതിനെല്ലാം മറുപടി പറയുന്നതിനു പകരം ഏറ്റ് പറയുന്നു…!
അതും ചെവിയിൽ സ്വകാര്യമായി,…ഞങ്ങൾ അല്ലാതെ മറ്റാരും കേൾക്കാത്ത രീതിയിൽ..
അവന്റെ പാതി അടഞ്ഞ കണ്ണുകളും, പതിഞ്ഞ സ്വരവും, അലസ ഭാവവും എല്ലാം കൊണ്ടും അവനെ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് മാറ്റി നിർത്തി..
“Why don’t you play with your friends Pran…?” എന്ന ചോദ്യത്തിനും അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു..,, അതേ ഈണത്തിൽ…“Why don’t you play with your friends Pran…?”
മറ്റു കുട്ടികൾ ശ്രദ്ധിയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിയ്ക്കുന്നു..,ചിലർ “Why is he speaking like this maa’m “ എന്നു ചോദിച്ചു കൊണ്ട് അടുത്തു കൂടി..
പ്രാൺ ഇപ്പോൾ ചെറിയ മയക്കത്തിലാണ്…തറയിൽ തന്നെ…
അവനെ അവന്റെ ലോകത്തേയ്ക്ക് വിട്ട് മറ്റു കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി കളികളും പാട്ടുകളും തുടർന്നുവെങ്കിലും എന്റെ മനസ്സു മുഴുവൻ അവനിലായിരുന്നു…
വേണ്ട ഇന്നവനെ ശല്ല്യം ചെയ്യെണ്ട..സ്വയം ആശ്വാസിപ്പിച്ചു.
അവനെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു വിവരവും തരാതെ മറ്റു കുട്ടികളെ എന്ന പോലെ അവനേയും അവന്റെ അമ്മ വന്ന് കൂട്ടി കൊണ്ടു പോയി…
അത് എന്നിൽ പ്രകടിപ്പിയ്ക്കാനാവാത്ത ഈർഷ്യ ഉണ്ടാക്കി…!
ക്ലാസ്സിലെ ആദ്യ ദിനങ്ങൾ കുട്ടിൾക്ക് Settlement Period ആണ്….
ആ ദിവസങ്ങളിൽ ഓരോ കുഞ്ഞും ടീച്ചറുടെ നിരീക്ഷണത്തിൽ ആയിരിയ്ക്കും..
ഒരു ടീച്ചർ ഓരോ കുഞ്ഞിനേയും പ്രത്യേകമായി പഠിയ്ക്കുന്ന ..മനസ്സിലാക്കുന്ന ദിനങ്ങൾ…!
ഒരു മാസമല്ല, ഒരു ദിവസത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി പ്രാൺ ഓട്ടിസ്റ്റിക് ആണെന്ന്..
അവനെ എങ്ങനെ ഞാൻ settle ചെയ്യിയ്ക്കും എന്നായിരുന്നില്ല, മറിച്ച്..ദൈവമേ ഓരോ വർഷവും എത്ര കുട്ടികളെയാണ് നീ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു വിടുന്നത് എന്ന ഒരു തരം അമർഷം ആയിരുന്നു ഉള്ളു നിറയെ…!

ഓട്ടിസം ബാധിച്ച കുട്ടികൾക്ക് പ്രത്യേക പഠന മുറകളാണ്…
Montessory Method of Teaching ഇത്തരം കുട്ടികൾക്കായി മാത്രം തുടങ്ങിയ ഒരു പഠന രീതി കൂടിയാണ്..
ആ പരിശീലനവും സ്വയത്തമാക്കിയതു കൊണ്ട് പ്രാണിനെ എങ്ങനെ പരിശീലിപ്പിച്ചെടുക്കാം എന്ന വിശ്വാസം ഉണ്ട്..
എന്നാൽ സ്ക്കൂളിൽ Integrated Method of teaching ആയതിനാൽ പ്രാണിന്റെ Settlement Period കുറച്ചധികം നീണ്ടു പോകുമെന്നു മാത്രം…!
പെരുമാറ്റ രീതികളിലും ആശയ വിനിമയങ്ങളിലും മറ്റുള്ള കുട്ടികളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നവനാണ് പ്രാൺ..
സൌഹൃദങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞു മാറി സദാ സമയവും ദിവാസ്വപ്നങ്ങളിൽ കഴിയുന്ന അവസ്ഥയിൽ നിന്ന് പുറത്തു കൊണ്ടു വരാൻ മറ്റു 29 കുട്ടികൾക്ക് എന്റെ ഒരു കണ്ണും,മറ്റേ കണ്ണ് പ്രാണിനു മാത്രമായി ഞാൻ മാറ്റി വെച്ചു…
മറ്റു കുട്ടികളുടെ സന്തോഷ വേളകളിൽ എന്റെ കണ്ണുകളും കാതുകളും അവനു മാത്രമായി നൽകി ഞാൻ കാത്തിരുന്നു…
ഇതിനിടയിൽ പ്രാണിന്റെ മാതാപിതാക്കളുമായി സംസാരിച്ചതിൽ നിന്ന് മനസ്സിലായി , അവൻ ഒന്നല്ല മൂന്ന് ഡോക്ടറെ കൺസൾട്ട് ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന്…
ആ മരുന്നുകളുടെ മയക്കവും ആലസവുമാണ് അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ..

രണ്ട് മാസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ അവനിൽ മാറ്റങ്ങൾ കണ്ടു തുടങ്ങി..
അവന്റെ സ്വരം ക്ലാസ്സ് മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തേയ്ക്ക് അലയടിച്ചു തുടങ്ങി…
കൂവലുകളും, ചിരികളും കൊണ്ട് വീണ്ടും അവൻ മറ്റു കുട്ടികളുടെ മുന്നിൽ ഒരു കളിപ്പാട്ടമായി..
അവൻ ഒരിയ്ക്കൽ പോലും എന്നെ ‘മേം ‘ എന്ന് വിളിച്ചില്ല…
അവന് ഞാൻ മറ്റു കുട്ടികളെ പോലെ ഒരു കൂട്ടുകാരി മാത്രം..
പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ അവന്റെ ചിരികളും ബഹളവും എന്റെ പേർ ഉറക്കെ വിളിച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നു…
അങ്ങനെ ഞാൻ അവന്റെ girl friend ആയി…ഒരു നേരമെങ്കിലും എന്റെ ശ്രദ്ധ അവനിൽ നിന്നും ഞാൻ പറിച്ചെടുത്തു എന്ന് അവന് തോന്നിയാലുടൻ വഴക്കായി..ബഹളമായി, കയ്യിൽ കിട്ടിയതെടുത്ത് വലിച്ചെറിയുക,നിലത്തു കിടന്ന് ഉരുളുക എന്നിങ്ങനെയുള്ള വികൃതികളായി..
അവന്റെ ഇത്തരം പെരുമാറ്റങ്ങളെ പിണക്കങ്ങളിലൂടെ ഞാൻ പ്രതിഷേധം അറിയിച്ചു..
അതവന് സഹിയ്ക്കില്ല..
അവന് എന്റെ സ്പർശം, സ്വരം…രണ്ടും അനിവാര്യമായി തുടങ്ങി..
ക്ലാസ്സെടുക്കുമ്പോൾ അവൻ എന്റെ കൂടെ തന്നെ അടുത്തു വന്ന് നിൽക്കും..
അവന്റെ തോളിലോ, മുടിയിഴകളിലോ എന്റെ വിരലുകൾ അവന് അറിയണം..
ഇപ്പോൾ അവൻ എന്റെ ഒരു അസിസ്റ്റന്റ് ആയി എന്നു തന്നെ പറയാം..
ഞാൻ ഓരോ ദിവസവും ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഗ്രഹിച്ച് അവൻ എനിയ്ക്കു മുന്നെ തന്നെ എല്ലാം എനിയ്ക്കു വേണ്ടി ചെയ്തു തന്നു..
അങ്ങനെ കഥ പുസ്തകങ്ങൾ, ഫ്ളാഷ് കാർഡുകൾ, ചാർട്ടുകൾ എല്ലാം അവന്റെ കസ്റ്റഡിയിലായി…!
വളരെ സാവകാശം ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും കൂടി മറ്റു കുഞ്ഞുങ്ങളുമായി സൌഹൃദങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടാൻ തുടങ്ങി…
കുട്ടികളുമായി എങ്ങനെ കൂട്ടുകൂടണം എന്ന് അവൻ അവന്റെ girl friendലൂടെ പഠിച്ചു തുടങ്ങി..
Good manners, Good habits,Discipline,….പൂർണ്ണമായല്ലെങ്കിലും അവൻ എന്തെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയിരിയ്ക്കുന്നു…!
അസാമാന ബുദ്ധിശക്തി എന്ന് തെളിയിയ്ക്കുന്നവയായിരുന്നു അവന്റെ ഓരോ പ്രവൃത്തികളും..!
അതെ, വളരെ പെട്ടെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി പല കഴിവുകളിലും, പഠനത്തിലും അവൻ മറ്റു കുഞ്ഞുങ്ങളേക്കാൾ മുൻപന്തിയിൽ ആണെന്ന്..ഉം..ഒന്നാമൻ തന്നെ…!
എന്നാൽ ഓട്ടിസ്റ്റിക് സ്വഭാവം അവനിൽ നിന്ന് പാടെ തുടച്ചു മാറ്റാൻ സാധ്യമല്ലാത്തതു കൊണ്ടും,
സാമൂഹിക പക്രിയകളിൽ നിന്നും അവൻ പിൻപന്തിയിൽ ആയതു കൊണ്ടും report cardല് അവന് ടിക്ക് ചെയ്ത കോളങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ Excellent നിന്നും അടുത്ത രണ്ടും മൂന്നും കോളങ്ങളിലേയ്ക്ക് മാറി പോയി..
എന്നാൽ ഞാനും അവനും അവന്റെ മാതാപിതാക്കളും സന്തുഷ്ടരാണ്..
അടുത്ത അദ്ധ്യായന വർഷത്തിലേക്കുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ ഞങ്ങൾ രണ്ട് മാസങ്ങൾക്കു മുന്നെ തുന്നെ തുടങ്ങി..
അവനെ ഞാൻ അവൻ അറിയാതെ സാവകാശം എന്റെ വിരൽത്തുമ്പുകളിൽ നിന്ന് അടർത്തി മറ്റു കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ മേൽനോട്ടത്തിൽ ഏൽപ്പിച്ചു..!
അങ്ങനെ ഓരോ ദിവസവും അവന് പുതിയ girl friendനേയും boy friendനേയും കിട്ടി..
അവന്റെ നാവിലിപ്പോൾ എന്റെ പേര് മാത്രമല്ലാ…അവരുടെ പേരുകളും കളിയ്ക്കാൻ തൂടങ്ങിയിരിയ്ക്കുന്നു…
അവൻ എല്ലാവരേയും വിളിച്ചു കൂവി സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിച്ചു…!
എനിയ്ക്ക് ഹൃദയം നിറഞ്ഞ സന്തോഷവും തൃപ്തിയും മാത്രം…
ഞാൻ എന്റെ കടമ ഭംഗിയായി നിർവഹിച്ചിരിയ്ക്കുന്നു…!
അടുത്ത അദ്ധ്യയന വർഷത്തിൽ അവൻ എന്നെ കണ്ടാൽ കൈ വീശി അടുത്ത ക്ലാസ്സിലേയ്ക്ക് പോകുമെന്ന് എനിയ്ക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്…
അതെ, അവനിൽ പക്വതയും, കാര്യ പ്രാപ്തിയും അറിവും വളർന്നിരിയ്ക്കുന്നു..!
നന്ദി…ഈശ്വരനോട്…!

പ്രാൺ ഒരു പുലർക്കാലെ എനിയ്ക്ക് ഒരു സന്തോഷം നൽകി..
അതെ..ഈ നീല റോസാ പുഷ്പം...!